[Aalayamani] Kallellam manikka kallaguma…

What better way to describe a women’s beauty. Only Kannadasan could write this. The humming of L.R.Easwari is extraordinary.

Movie: Aalayamani
Poet: Kannadasan
Music: Viswanathan ramamoorthy
Singer: T.M.Soundararajan and L.R.Easwari
Song sequence: (1)-(1)-(2)-(2)-(1)-(3)-(3)-(4)-(4)-(5)-(1)-(6)-(7)-(7)-(8)-(1)

(1)கல்லெல்லாம் மாணிக்க கல்லாகுமா
கலையெல்லாம் கண்கள் சொல்லும் கலையாகுமா
(2)சொல்லெல்லாம் தூய தமிழ் சொல்லாகுமா
சுவையெல்லாம் இதழ் சிந்தும் சுவை ஆகுமா

Kallellam manikka kallaguma
Kalaiyellam kangal sollum kalaiyaguma
Sollellam thuya thamizh sollaguma
Suvai ellam idhazh sinthum suvaiyaguma

Could any stone become a ruby?
Could any art form be as expressive as the one conveyed by your eyes (also interpreted as “as it is conceived by our eyes?”)
Could any word be as beautiful as a pure tamil word?
Could any taste be as sweet as the ones conveyed through your lips (smile)

(3)கன்னித்தமிழ் தந்ததொரு திருவாசகம்
கல்லைக் கனி ஆக்கும் உந்தன் ஒரு வாசகம்
(4)உண்டென்று சொல்வதுந்தன் கண்ணல்லவா வண்ணக்கண் அல்லவா
(5)இல்லையென்று சொல்வதுந்தன் இடையல்லவா மின்னல் இடையல்லவா

Kanni thamizh thanthathoru thiruvaasagam
Kallai kani akkum unthan oru vasagam
Undenru solvathunthan kannallava, vanna kannallava
Illai enru solvathunthan idai allava, minnal idai allava

It was pure tamil that enabled great epics like Thiruvasagam,
Similarly a verse from you, would turn a stone into a fruit,
Isn’t it your eyes that says “yes” (with its blink), your colourful eyes!
Isn’t it your hips that says “no” (when you walk), your flashing hips!

(6)கம்பன் கண்ட சீதை உந்தன் தாயல்லவா
காளிதாசன் சகுந்தலை உன் சேயல்லவா
(7)அம்பிகாபதி அணைத்த அமராவதி மங்கை அமராவதி
(8)சென்ற பின்பு பாவலர்க்கு நீயே கதி என்றும் நீயே கதி

Kamban kanda seethai undhan thayallava
Kaalidhasan sagunthalai undhan seyallava
Ambigabathy anaiththa amaravathi manggai amaravathi
Senra pinbu pavalarkku niye gathi endrum niye gathi

Isn’t the Seetha in Kamban’s ramayana your mother,
Isn’t the Sagunthala in Kālidāsa’s Abhijñānashākuntala your child,
You are the Amaravathi that Ambigapathy hugged (in the love story Ambikapathy (1937)),
Once you leave, the poets are at your mercy, always at your mercy (in thoughts to describe your beauty).