Lyrical Delights

Movie: Raam
Lyricist: Snehan
Singer: Srimathumitha
Music director: Yuvan Shankar Raja
Song sequence: (1)-(1)-(2)-(3)-(4)-(1)

(1) விடிகின்ற பொழுது தெரிந்திடுமா
 கடலலை கரையை கடந்திடுமா
 காதலை உலகம் அறிந்திடுமா
 நினைப்பது எல்லாம் நடந்திடுமா

vidigindRa pozhudhu therindhdhidumaa
kadalalai karaiyai kadandhdhidumaa
kaadhalai ulagam aRindhdhidumaa
ninaippadhu ellaam nadandhdhidumaa

will the dawn be visible ?
will sea waves surpass the shore ?
will love ever be noticed by the world ?
will our wishes/ thoughts would become real ?

(2) உன்னாலே எனக்குள் உருவான உலகம்
 பூகம்பம் இன்றி சிதறுதடா
 எங்கயோ இருந்து நீ தீண்டும் நினைவே
 எனை இன்னும் வாழ சொல்லுதட

unnaalae enakkuL uruvaana ulagam
poogampam indRi sidhaRudhadaa
engayoa irundhdhu nee theeNdum ninaivae
enai innum vaazha solludhada

my world which was formed because of you in me
is now shattered without a quake
from somewhere deep down, your thoughts touch me,
they tell me to stay alive (thoughts keeps her alive)

(3) தொடுகின்ற தூரம் எதிரே நம் காதல்
 தொடுபோகும் நேரம் மரணத்தின் வாசல்
 காதலும் ஓர் ஆயுதமாய் மாறிடுச்சே
 மெல்ல மெல்ல என்னைக் கொள்ள துனிஞ்சிடுச்சே
 தீயில் என்னை நிக்க வெச்சி சிரிக்கிறதே
 தீர்ப்பு என்ன எந்தன் நெஞ்சு கேட்கிறதே

thodugindRa thooram edhirae nam kaadhal
thoduboagum naeram maraNathin vaasal
kaadhalum oar aayudhamaay maaRiduchchae
mella mella ennaik koLLa thuninjjiduchchae
theeyil ennai nikka vechchi sirikkiRadhae
theerppu enna endhdhan nenjju kaetkiRadhae

our love is right in front at a hand’s distance but,
when I am about to touch (the bliss of love), it turns out to be a death knell,
Even love has turned into a weapon now
it dares to kill me softly
it (love) laughs off blazing me in fire,
and my heart asks the verdict to this problem!

(4) காட்டுத்தீ போல கண்மூடித் தனமாய்
 என் சோகம் சுடர் விட்டு எரியுதடா
 மனசுக்குள் சுமந்த ஆசைகள் எல்லாம்
 வாய்ப்பொத்தி வாய்ப்பொத்தி நகருதடா
 யாரிடம் உந்தன் கதை பேச முடியும்
 வார்த்தைகள் இருந்தும் மௌனத்தில் கரையும்
 பச்சை நிலம் பாலைவனம் ஆனதடா
 பூவனமும் போர்க்களமாய் மாறுதடா
 காலம் கூட கண்கள் மூடிக் கொண்டதடா
 உன்னை விட கல்லறையே பக்கமடா

kaattuthee poala kaNmoodith thanamaay
en soagam sudar vittu eriyudhadaa
manasukkuL sumandhdha aasaigaL ellaam
vaayppothi vaayppothi nagarudhadaa
yaaridam undhdhan kadhai paesa mudiyum
vaarthaigaL irundhdhum maunathil karaiyum
pachchai nilam paalaivanam aanadhadaa
poovanamum poarkkaLamaay maaRudhadaa
kaalam kooda kaNkaL moodik koNdadhadaa
unnai vida kallaRaiyae pakkamadaa

Like the erratic wildfire,
my misery (grief) too burns,
all the desires that I carried in my heart
wail now (crying with deepest sorrow)
to whom can I talk about our story ?
Even while I have the words, they melt down in silence
verdant lands have become deserted now,
flower-beds have changed to battlefields,
even time has closed its eyes (means she has no possibility)
Now, the cemetery seems closer than you!